De liedjes van Diana Jones gaan vooral over anderen. 

 

Diana Jones zingt zelden of nooit puur over zichzelf. “Als jong meisje al vond ik de muziek van Johnny Cash zo spannend omdat hij met zoveel gevoel de belevenissen van andere mensen bezong. Door in iemands huid te kruipen, verruim je je binnenwereld en ben je niet meer zo gefixeerd op je eigen muizenissen.” 

Toch heeft Diana Jones, die thuishoort in het rijtje Gillian Welch, Alison Krauss en Iris deMent, een bijzonder levensverhaal, waaraan je best een paar liedjes zou kunnen ophangen. Ze groeide op bij een adoptiegezin in New York, waar ze een andere muzikale voorkeur had dan haar klasgenootjes. Diana luisterde onder andere naar Johnny Cash, Patsy Cline en Dolly Parton. Toen ze jaren later in contact kwam met haar natuurlijke familie, werd duidelijk waar haar fascinatie voor die muziek vandaan kwam. De bakermat van die familie was Tennessee en opa Robert Lee Maranville was een bluegrass zanger die met Chet Atkins had gespeeld. Grootvader liet haar tijdens een autotrip naar het zuiden songs uit de catalogus van Smithsonian Folkways horen. Die vond ze geweldig en bepaalden mede haar verdere muzikale richting. Dat Diana Jones daarmee een goede weg is ingeslagen, blijkt uit de waardering die haar liedjes van gerenommeerde collega’s krijgen. Janes Ian: “Diana Jones’ ‘voice’, zowel als zangeres als songwriter, is volledig van haarzelf, een zeldzaamheid in de tegenwoordige wereld.” En Steve Earle: “Diana Jones is een van de beste songwriters die ik in een heel lange tijd heb gehoord.” 

 

Reserveren via: 06 8322 5680

 

Aanvang: 20.00  uur

Entree: € 17,50